مبادا توی این مسیر ازش غافل بشی
-
سلام. امروز یه جمله ای یکی از دوستانم برام فرستاد که خیلی برام آرامش بخش بود. خیلی دوست داشتم با شما هم به اشتراک بزارمش.
جمله این بود:
"وقتی وجود خدا باورت بشه،
خدا هم یه نقطه میزاره زیر باورت و میشه یاورت "بعضی وقتا توی سال کنکور یا حالا هر مرحله سخت دیگه ای از زندگی که قرار میگیریم، خدا رو فراموش میکنیم و مدام استرس و اضطراب داریم که این مرحله هم رد میشه؟ موفق میشم؟ اگه موفق نشم چی؟ و کلی سوال که مدام ذهنمونو زیر و رو میکنه ولی دریغ از اینکه یکی اون بالا هست که منتظره تا تو بهش پناه بیاری. منتظره بهش توکل کنی تا دنیارو بهت بده.
حرف قشنگ نمیخوام بزنم فقط میخوام بگم که اگر این روزا استرستون زیاده اگر نگرانید اگر دید واضحی نسبت به اینکه چی در انتظارتونه ندارید، فقط به خودش توکل کنید و نگران نباشید. وقتی به آخر داستانتون نگاه کنید چیزی جز خدارو نمیبینید. اخرش همه از کنار شما میرن. حتی پدر و مادرتون هم که از جون عزیزترن یه روز از ما جدا میشن
پس توی این روزای سختی سعی کنیم هدف اصلیمون رو فراموش نکنیم. اینکه زندگی ما صرفا یه سکانس چند لحظه ایه. هر چقدر بهتر بازی کنیم نتیجهی بهتری هم میگیریم. چه باور بکنید چه نکنید ما مسافریم. شاید برای بعضیا حقیقت تلخی باشه ولی بالاخره چیزیه که هست. حتی یه سفر کوچیک هم که میخوایم بریم کلی براش برنامه ریزی میکنیم پس از این لحظه های زندگی هم باید استفاده کرد.
به قول مولانا :
"مرغ باغ ملکوتم نِیَم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم"برای همتون آرزوی سلامتی و حال خوب دارم
@دانش-آموزان-آلاء -
هركس به راه آمده تنها به سود خود به راه آمده و هركس بيراهه رفته تنها به زيان خود بيراهه رفته است و هيچ بردارندهاى بار گناه ديگرى را برنمىدارد... (اسراء، ۱۵)
منِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا (الاسراء، ۱۵)
این آیه، انسانها را به مسافری تشبیه میکند که به سوی مقصد زندگی در حرکت هستند و مقصد، آخرت است.
این مسافران دو دسته هستند:
گروه اول: راه یافتگانی که به سلامت به مقصد میرسند. اینها، در این دنیا سبکبار زندگی میکنند. وابستگی و تعلقشان به دنیا بسیار اندک است. از دنیا برای توشه آخرت استفاده میکنند. لذا در آخرت سنگینبار و خوشبخت هستند.
گروه دوم: گمگشتگانی که در وادی ظلمت فرو میروند و گرفتار سختی و مشکلات تمام نشدنی میشوند. اینها، همه همّ و غمشان دنیاست. از آخرت غافل هستند. لذا در این دنیا سنگینبار بوده اما در آخرت سبکبار و بدون توشه هستند. هیچکس بار دیگری را بر دوش نمیکشد.
حال که چنین است، خوب است که هرکسی با خود بیندیشد: من چگونه مسافری هستم؟
@تجربیا @ریاضیا @انسانیا دانش آموز کنکوری @دانش-آموزان-نظام-جدید-آلا @دوازدهم @دهم @یازدهم -
-
Zeinab Siri در مبادا توی این مسیر ازش غافل بشی گفته است:
@تجربیا @انسانیا @ریاضیا @المپیادیا @گرامریست-های-آلاء @بچه-های-کنکور-تجربی-1400 @بچه-های-تجربی-راه-ابریشمسلام .
شاید که حادثه تلخی بوده و هست ،اما من تحمل ان را ندارم ،با عرض معذرت لطفا از این پست ها کمتر بزارید
-
Abolfazl Mousavi سلام،چشم
-
علیرضا عفتی 2 المپیادیا دهم خیرین کوچک دریا دلreplied to Zeinab Siri on آخرین ویرایش توسط انجام شده
خیلی دلم براش سوخت بنده خدا
-
علیرضا عفتی 2 ولی من دلم نسوخت،غبطه خوردم به حال همچین شهیدی...که چی شده بود؟چه اتفاقی درونشون افتاده بود که بازهم با وجود این همه شکنجه قرآن می خوندن و شکایتی نمیکردن!چی دیده بودن که ماها نمیتونیم ببینیم؟چیو درک کرده بودن که درک کردنش انقدر برای ماها سخته؟!چیو حس میکنن که بخاطرش از گوشت و خون و جون خودشون میگذرن؟
-
Zeinab Siri در مبادا توی این مسیر ازش غافل بشی گفته است:
Abolfazl Mousavi سلام،چشم
به خدا من قصد اهانت رو نداشتم و در حدی هم نیستم که این کار را انجام بدم و انشاءالله هم هیچ وقت نرسم به اون حداما واقعا داستان های دردناک هست و میتونه روی روحیه خیلیا تاثیر بزاره
-
Abolfazl Mousavi نه مشکلی نیست،من هدفم صرفا باخبر شدن از حال و هوای یسری از شهدایی بود که هم خودشون و هم خانواده هاشون درد زیادی رو تحمل کردن و میکنن اما به روی خودشون نمیارن
مثل مادری که صورت پسر اسیرش رو با اتو سوزوندن و شهیدش کردن و اون مادر بعد از ۳۰و اندی سال هنوزم دست به اتو نمیزنه... -
واقعان که خجالت می کشم وقتی
سرگذشت شهدا رو می خونم. از خودم. همین
سخته خیلی سخته
این دنیا فقط یک جادست با دو تا دوراهی
پر از سرگرم های پوچه و در این حال پر از راز های و شگفتی های پنهانه.ای کاش بتونم خودمو از بین سرگرمی هاش نجات بدم از دنيايي مادیش تا جای که میشه فاصله بگیرم.
خیلی خستم.