انواع "من" در زبان عربی
-
ردیف نوع شکل نکات 1 حرف جّر مفن از جملهی حروف جر است و اسمی که بعد از آن میآید مجرور میشود. هنگام معنی کردن از کلمهی «از» استفاده میکنیم. در تجزیه میگوییم حرف جر، عامل و مبنی بر سکون. خَرجَ علیف مفنَ البیتف 2 اسم موصول مَن به صورت اسم موصول می*آید که در تجزیه معرفه و مبنی است. هفوَ مَن نصرَ المستضعفینَ 3 اسم شرط مَن اسم شرط بر سر دو فعل میآید و هر 2 فعل را مجزوم میکند و در تجزیه، نکره و مبنی است. / مَن صَبَرَ ظَفَرَ / مَن (اسم شرط و مبتدا) / صَبرَ (فعل شرط، محلاً مجزوم و خبر اول) / ظَفرَ (جواب شرط، محلاً مجزوم و خبر دوم) 4 استفهامیه مَن جمله را پرسشی میکند و در اول جمله میآید و به معنی چه کسی است. در تجزیه میگوییم نکره و مبنی. برای مذکر و مونث هنگام پرسش یکسان به کار میرود. / مَن انتَ؟ / مَن انتف؟